«КОЛХОЗ РӘИСЕ БУЛЫРГА ХЫЯЛЛАНГАН ИДЕМ»

- Минем бик тә кол­хоз рәисе буласым килде. Мин Редькино авылында күп балалы гаиләдә тудым. Гади авыл кешеләре бул­ган әти-әниемә җиде бала­ны ашату, киендерү бер дә җиңел түгел иде. Шунлык­тан әткәйнең иртән йоклап ятканын күргәнем булма­ды. Ул бик иртә торып, иха­тага чыгып китә иде. Безне дә йоклатып яткырмады. “Иртә торсагыз, зур кешеләр булырсыз”, - дип кабатлар­га яратты безгә. Мисалга бригадир Михаил Исинбаев һәм колхоз рәисе Иван Ва­сюткинны китерде һәрчак. Менә шуннан килә инде ул колхоз рәисе булу теләгем.

Редькино урта мәктәбен тәмамлагач, Уфага авыл хуҗалыгы институтының агрономия факультетына керергә дип киттем. Керү имтиханнарын әйбәт тап­шырдым, тик инсти­тутка мине алмадылар, чөнки ул елларда ике ел хезмәт стажы булган сту­дентлар “модада” иде.

Туган авылга кайтыр­га туры килде. Абыем “Южарланнефть” идарәсенә контроль-үлчәү приборла­ры һәм автоматика слеса­ре булып урнашырга ярдәм итте.

- Эшемне ошаттым, әмма югары белем алу теләге китмәде күңелемнән. Өстәвенә, ике абыем нефть институтында укыды. Мин алардан калышалмыйм бит инде.

Ул елларда вузларда яшьләр арасында раб­фак дип аталган хәзерлек бүлекләре эшләде. Безнең идарәгә Башкорт дәүләт медицина институтының хәзерлек төркеменә бер ча­кыру килде. Озак уйлап тормыйча, мин Уфага киттем. Рабфак­тан соң санитария-гигиена факультетына кердем.

- Ул елларда Куйбышев (хәзерге Самара) медици­на институты каршында хәрби-медицина факульте­ты эшләде. Анда бөтен Со­юздан укыдылар. Дүртенче курстан соң миңа укуым­ны шул факультетта дәвам итәргә тәкъдим ясады­лар. Мин шатланып ризалаштым.

1978 елда мин дәвалау-кисәтү эше белгечлеге белән хәрби та­биб дипломын алдым һәм мине, медицина хезмәте лейтенантын, арытаба хезмәт итәр өчен Сверд­ловск (хәзер Екатеринбург) шәһәренә Урал хәрби окру­гы штабына җибәрделәр. Штабта мине ракета полкының медицина пун­ктына табиб итеп куйдылар.

Бу вакытка мин өйләнгән идем инде, полкка хаты­ным Елена Сергеевна белән килдек.

- Хәрби хезмәтем ябык административ-терри­ториаль берәмлек булган Свободный бистәсендә үтте. Монда мин дивизиянең медицина хезмәте начальнигы, ме­дицина хезмәте полковни­гы дәрәҗәсенә күтәрелдем. Хәрби хезмәттән киткәч, мине Нижний Тагилның хәрби комиссариатына хәрби-медицина комис­сиясе рәисе итеп чакырды­лар. Әмма анда бер генә ел эшләп калдым. 2003 елда Оборона министрлыгы Смоленскида дүрт бүлмәле фатир бирде. Тик анда яшәргә каласым килмәде, һәм мин туган авылыма кайттым.

Нефтекама хәрби ко­миссариатында табибсыз интегәләр иде, мине шун­да ук эшкә чакырдылар. Монда мин 10 ел эшләдем. 2013 елда хатынымны җирләдем һәм эштән кит­тем.

- Җәйләрен Редькинода әти-әнием йортында яшим. Кышкы айларда сәяхәт итәргә яратам. Минем белән улым да юлга чыга. Сәяхәтләребездән ул видео­фильм төшереп алып кайта.

- Соңгы еллар­да ил җитәкчелеге армиянең сугышка сәләтлелеген, лич­ный составның оста­лыгын арттыру бу­енча байтак чара­лар башкарды. Әмма безнең армиядә ба­рысы да бик яхшы дип әйтә алмыйм. Ә менә ныклы “дүртле” куярга ярый.