Ак һәм кара

Бу дөньяда ак һәм кара яшиләр гел янәшә,Хаклык җиңсен өчен аклык кара белән көрәшә.

Яңа туган сабыйларны ак биләүгә алалар,

Бакыйлыкка күчкәч кеше, кара гүргә салалар.

Ап-ак акбур белән бала кара тактага яза,

Акка кара белән язган хәтердә ныграк кала.

Кара шыксыз төннәрдән соң, ап-ак якты көн туа,

Ап-ак йөзле кешеләр дә кара күңелле була.

Кара моңсу көзләр үткәч, ак буранлы кыш килә,

Җирдәге бар каралыкны ап-ак юрганга күмә.

Өстәлдәге ак икмәк тә кара туфракта үсә,

Ак күңелле игенчеләр кара тирләрен түксә.

Түшәм һәрчак ап-ак була, идән бик тиз карала,

Ә шулай да идән, түшәм - йорт нигезе санала.

Аклык булмаса бу җирдә, кара күренмәс иде,

Каралык бөтенләй бетсә, аклык беленмәс иде.

Ак һәм кара игезәктәй, яшиләр гел янәшә,

Икесе дә безнең өчен бердәй кирәк ләбаса.

Гөлназ ГАФАРОВА

Читайте нас: